• انتشار: 1401/06/22 - 08:28
  • تعداد بازدید: 385
  • زمان مطالعه : 5 دقیقه

گفتگو با سیدحسن سیدموسوی

سمبل اراده و تلاش با عصای سفید

«یک لحظه چشم هایت را ببند» این جمله را زیاد شنیده‌ایم؛ اما دل‌ توی دلمان نیست که هرچه زودتر چشم‌هایمان را باز کنیم و از دنیای تاریک پشت پلک‌هایمان خلاص شویم و ببینیم آن بیرون چه خبر است. تصورش را بکنید که یکبار چشم‌هایتان را ببندید و تاریکی مطلق باشد... نابینایی! افرادی هستند که این موضوع را قبول کرده و نابینایی را پذیرفته‌اند، عزیزان روشندلی که این تاریکی را در طول زندگی خود تجربه کرده و ندیدنشان مانع از تجربه حس قشنگ زندگی نشده است و برخی از آن‌ها با همین مشکل توانسته‌اند موفقیت‌های خوبی در زندگی داشته باشند و این می‌تواند برای افراد معمولی درس ‏آموز باشد که خواستن توانستن است. سیدحسن سیدموسوی دانش آموز آسیب دیده بینایی است که در مسابقات محاسبه سریع ذهنی حائز چندین مقام جهانی شد، گفت و گویی با او انجام داده ایم که می خوانید:

لطفا خودت را معرفی کن:

سید حسن سید موسوی هستم، متولد اسفندماه 1383، پایه یازدهم و در مدرسه نابینایان امید مشهد مشغول به تحصیل هستم.دوران ابتدایی را در مدرسه استثنایی وکیلی 4 شهر نیشابور گذراندم و از دوره متوسطه اول تاکنون در مدرسه امید ویژه دانش آموزان آسیب دیده بینایی شهر مشهد مشغول به تحصیل هستم. خدا را شاکرم که وضعیت نمراتم عالی بوده و تلاش می کنم ان شاء الله همیشه عالی باشد.

چه اتفاقی افتاد که چشمان شما بینایی اش را از دست داد؟

از بدو تولد نابینا بودم، ولی همواره سعی کردم که  محرومیت از نعمت بینایی باعث محدودیت در زندگی ام نشود.

از چه زمانی وارد محاسبات ریاضی ذهنی (ucmas) شدی و چه عواملی شما را به این سمت کشاند؟

از کلاس سوم ابتدایی وارد رشته یوسیمس (UCMAS) شدم و در حال حاضر فارغ التحصیل این رشته هستم. عواملی مثل کشف چیزهای جدید، تشویق های خانواده و تدریس خوب معلم خوبم سرکار خانم انتظاری من را به این رشته علاقه مند کرد.

از مقام ها و افتخارهایت بگو، برای رسیدن به این مقام ها چقدر تلاش کردی؟

من موفق شدم در رشته یوسیمس (محاسبات ریاضی سریع ذهنی) 7 مقام اول استانی، 7 مقام اول کشوری، 1 مقام اول جهانی، 1 مقام دوم جهانی و 2 مقام سوم جهانی را کسب کنم و مدرک بین المللی IEG در رشته یوسیمس را از کشور مالزی دریافت کنم. در سال 95 رتبه اول استانی را در سی و سومین جشنواره فرهنگی آموزشی قرآن و عترت ویژه نابینایان معلولان جسمی-حرکتی و ناشنوایان سازمان بهزیستی به دست آوردم، همچنین رتبه دوم مسابقات فرهنگی و هنری شهرستان نیشابور و رتبه اول استانی در مسابقات قرآن، عترت و نماز را نیز در کارنامه خود دارم. در مسابقه پژوهشگری دانش آموزی سال 1400 نیز با معرفی طرح یوسیمس موفق به کسب مقام اول کشوری شدم.

چه انگیزه ای باعث شد که با وجود محدودیت بر سختی ها غلبه کنی؟

امید و خود باوری؛ این که به جامعه ثابت کنم معلولیت محدودیت نیست و می توان با تلاش و پشتکار معلولیت را به محبوبیت تبدیل کرد.

خانواده و مدرسه چه نقشی در موفقیتت داشتند؟

خانواده ام همیشه مرا حمایت کردند و تشکر می کنم از خانواده مهربان و دلسوزم که علی رغم شرایط سخت اقتصادی بابت هزینه های شرکت در کلاس، مسابقات و ... همراه همیشگی من بودند و از معلم بسیار خوبم سرکار خانم انتظاری که مرا در این مسیر قرار دادند و در پیمودن راه همراه و پشتیبانم بودند. در واقع خانواده و سرکار خانم انتظاری مهم ترین نقش را در موفقیت من داشتند.

علاقه داری در چه رشته و چه دانشگاهی ادامه تحصیل بدهی؟

به دلیل دسترس پذیر نبودن رشته ریاضی برای نابینایان،  در حال حاضر در رشته علوم انسانی مشغول به تحصیل هستم و علاقه دارم که در رشته مدیریت یا زبان انگلیسی دانشگاه تهران ادامه تحصیل بدهم.

بهترین اتفاق زندگی خود را چه می دانی؟

زمانی که برای اولین بار در مسابقات جهانی یوسیمس در کشور امارات شرکت کردم و در بین 2500 شرکت کننده موفق به کسب مقام اول شدم.

در حال حاضر چه خواسته ای داری؟

از مسئولین تقاضا دارم که از معلولین، مخصوصا نابینایان و استعدادهایشان بیشتر حمایت کنند و این حمایت ها به گونه ای باشد که باعث ایجاد انگیزه شود و افراد را از ادامه راه ناامید نکنند. همچنین تقاضا دارم از گروه یوسیمس نابینایان نیشابور حمایت بیشتری شود.

در پایان به عنوان یک شخص موفق چه صحبتی با معلولان داری؟

از معلولان و هم نوعان خودم می خواهم که خود را باور کنند، هیچ وقت فکر نکنند چون یک معلولیتی دارند نمی توانند زندگی بهتری داشته باشند و فرد موفق و مفیدی برای جامعه باشند، باید با قدرت و باور قلبی، کاری را که واقعا دوست دارند و یقین دارند برای خود و جامعه مفید است، هرچند خیلی سخت انجام بدهند و از موانع سر راه اصلا نترسند، به خدا ایمان داشته باشند و مطمئن  باشند که خداوند یاریشان می کند، اگر به این خودباوری برسیم در نهایت به نتیجه دلخواه خواهیم رسید و به همگان ثابت خواهیم کرد که معلولیت محدودیت نیست، بلکه فرصتی است برای شکوفا شدن استعداد ها.

آیا در شرایط کنونی، بستری جهت مناسب سازی برای یک فرد نابینا در مراجعه به دستگاه های اجرایی و دولتی وجود دارد و نیازهای این عزیزان رفع شده است؟

تا حدودی بله، ولی تا رسیدن به ایده آلی که مد نظر معلولین می باشد فاصله زیادی است و متاسفانه نگاه برخی از مسئولین به معلولین نگاه ترحم آمیز است .

پیشنهادی برای بهتر شدن وضعیت کنونی داری؟

از مسئولین تقاضا دارم که در جهت دسترس پذیر بودن اماکن برای نابینایان و وسایل تولید داخل توجه بیشتری کنند تا معلولین عزیز زندگی شاد همراه با آسایش داشته باشند.

 سخن آخر

در پایان تشکر می کنم از خانواده مهربان و دلسوزم، معلم مهربانم سرکار خانم انتظاری، خانه ریاضیات نیشابور، موسسه نو اندیشان پرتو راه ابریشم تهران، دبیرستان امید نابینایان مشهد و اداره آموزش و پرورش استثنایی خراسان رضوی.

  • گروه خبری : اخبار اسلایدر,اخبار استان ها
  • کد خبر : 6421
کلمات کلیدی

نظرات

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

نظر دهید