افراد دارای اتیسم دنیا را به شکل دیگری می بینند، می شنوند و حس می کنند و نمی توانند با ما که در دنیایی دیگر هستیم ارتباط برقرار کنند به همین دلیل دچار در خود ماندگی می شوند.

اتیسم طیف های مختلفی دارد ، ممکن است شما شخص دارای اتیسم را ببینید که صحبت می کند و دیگری را ببینید که نمی تواند صحبت کند، شخصی را ببینید که آرام نشسته است و دیگری را ببینید که بی قرار است. یعنی اگر یک فرد دارای اتیسم را می شناسیم به این معنی نیست که اتیسم را می شناسیم، و رفتارها و نشانه ها در افراد دارای اتیسم متفاوت است.

همگی ما در قبال افراد طیف اتیسم ۳ نقش مهم را باید ایفا کنیم :

• درک کنیم :

افراد دارای اتیسم ممکن است بی قرار باشند، رفتارهای تکراری انجام دهند یا شاید داد بزنند و نا آرامی کنند، درکشان کنیم و به شخص یا همراهان ایشان نگاه خیره نکنیم

• همراهی کنیم :

افراد دارای اتیسم با سرعت کمتری کلمات و جملات را پردازش می کنند، در تعاملی با افراد دارای اتیسم صبور باشیم و چند سوال و جمله پشت سر هم مطرح نکنیم. افراد دارای اتیسم جملات پیچیده و غیر مستقیم را متوجه نمی شوند ، از جملات ساده استفاده کنیم

• حضورشان را بپذیریم :

حضور در جامعه یکی از روش های موثر در بهبود شرایط افراد دارای اتیسم است، در نقش پدر و مادر، همسایه یا شهروند با صبوری بیشتر، مهربانی عمیق تر کمک کنیم تا در جامعه حضور داشته باشند

به امید روزهایی درخشان و سرشار از امید برای تمامی افراد دارای اتیسم در سرزمینم ایران